Οι συγκρούσεις ανάμεσα στους γονείς επηρεάζουν σαφώς την ψυχολογία του παιδιού. Όταν οι γονείς απομακρύνονται και υπάρχει μεταξύ τους ψυχρότητα, το παιδί νιώθει ανασφάλεια για την ύπαρξη του αλλά και για τη γονική σχέση.

Τα παιδιά δεν χρειάζεται απλά να έχουν και τους δυο τους γονείς. Είναι απαραίτητο για αυτά να είναι και ευτυχισμένοι οι γονείς τους!

Ένας γονιός που αποφασίζει να απομακρυνθεί από το συζυγικό κρεβάτι για να κοιμηθεί, για παράδειγμα, στον καναπέ, δημιουργεί ερωτηματικά στο παιδί, καθώς πρόκειται για μια εικόνα που στο παιδικό μυαλό ισοδυναμεί με διατάραξη της οικογενειακής ισορροπίας. Το παιδί ανεξάρτητα από την ηλικία του διαισθάνεται την απειλή από τη διαταραχή στη σχέση των γονιών του.

Οι γονείς οφείλουν να προστατεύουν τα παιδιά από τέτοιου είδους σκηνές, αλλά και από μεγάλες διαφωνίες και τσακωμούς, γιατί όταν οι γονείς είναι εκτός ελέγχου, ο κόσμος ενός παιδιού γκρεμίζεται γύρω του. Αυτό συμβαίνει επειδή για εκείνο η μαμά και ο μπαμπάς είναι το κέντρο όλου του κόσμου, που εκείνες τις στιγμές καταστρέφεται! 

Το κλίμα έντασης και η κακή γονική σχέση τραυματίζει τη συναισθηματική ισορροπία του παιδιού και ενδέχεται να επηρεάσει τη μελλοντική  ψυχοσεξουαλική του εξέλιξη. Αγχώδεις ή καταθλιπτικές διαταραχές μπορεί να έχουν αφετηρία σε τέτοιου είδους εμπειρίες που μπορεί να βίωσε το παιδί ακόμη και σε πολύ μικρή ηλικία.

Επιπλέον, ένα παιδί που μεγαλώνει σε ένα τέτοιο περιβάλλον μπορεί να εμφανίσει αντιδραστική ή αντικοινωνική συμπεριφορά και να δυσκολευτεί να έχει μια υγιή κοινωνική ζωή. Ίσως αυτός είναι ένας λόγος που το παιδί προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή των γονιών του, ώστε να ασχολούνται μαζί του και να μην τσακώνονται.

Δεν είναι σπάνιο, το παιδί να αισθάνεται πως το ίδιο έχει την ευθύνη για την κατάσταση αυτή. Συχνά, αναρωτιέται και τείνει να πιστεύει πως αυτό "φταίει" που οι γονείς του μαλώνουν. Έτσι, αισθάνεται ενοχές για την υποτιθέμενη άσχημη συμπεριφορά του. Μερικές φορές οι αντιδράσεις ενός παιδιού σε τέτοιες καταστάσεις είναι τόσο άμεσες και απρόβλεπτες που ξαφνιάζουν το γύρω περιβάλλον του. Έτσι, μπορεί να αρχίσει αιφνίδια να υπνοβατεί, να κρατά για άγνωστο λόγο την αναπνοή του για πολύ ώρα, να κλαίει χωρίς προφανή αιτία ή και να έχει ναυτία συνεχώς. 

Ακόμα κι αν το παιδί δεν γίνεται μάρτυρας τέτοιων σκηνών, πάλι μπορεί να αντιληφθεί αν κάτι δεν πάει καλά, καθώς είναι από πολύ μικρό ικανό να αντιλαμβάνεται τη συναισθηματική ένταση, τις διαφορές στη συμπεριφορά των γονιών και τη διαφορετικότητα στον τρόπο που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους.

Οι γονείς σε κάθε περίπτωση οφείλουν να διαχειριστούν με ψυχραιμία και ωριμότητα οποιαδήποτε ένταση και να διασφαλίσουν ένα ήρεμο και ασφαλές περιβάλλον για το παιδί. τους.